Wat is een crematieoven? Een crematieoven wordt ook een: “verbrandingsoven” en of “crematorium oven” genoemd. Een humane crematieoven wordt gebruikt in een crematorium. De crematie of lijkverbranding wordt uitgevoerd in de crematiekamer van de crematieoven bij een temperatuur tussen 1000 en 1300 graden Celsius. De intense hitte helpt het lichaam te verbranden tot basiselementen en gedroogde botfragmenten. Het crematieproces vindt plaats in een crematorium, ook wel de oven genoemd, van een crematorium. De verbrandingskamer wordt voorverwarmd tot 800 graden Celsius en vervolgens wordt de kist met het lichaam in de crematiekamer van de crematieoven geplaatst. Dit gebeurt snel door een automatische invoermachine om warmteverlies te voorkomen. De crematieovens van DFW Europe zijn zeer innovatief en zijn een hightech crematieoplossing voor crematoria. De crematieovens van DFW Europe zijn de beste die een crematorium kan kopen, dankzij hun energie-efficiëntie en het filtersysteem.
Tijdens de verbranding wordt het lichaam blootgesteld aan een kolom met vlammen geproduceerd door een ovenbrander die wordt gevoed door aardgas, bio-olie, elektriciteit of hybride. Omdat een lijk in een kist wordt geplaatst (bij voorkeur gemaakt van brandbare materialen), brandt de kist af. Vervolgens droogt het lichaam het lichaam, verbrandt de huid en het haar, trekt het lichaam samen en verstrakken de spieren. Zo verdampen eerst de zachte weefsels en verkalken de botten zodat deze uiteindelijk afbrokkelen. De gassen die vrijkomen tijdens het crematieproces worden afgevoerd via een crematiefiltersysteem. De lichamen worden meestal voor een crematie ontdaan van speciale medische apparatuur zoals een pacemaker. Er is geen geur omdat de emissies worden verwerkt via een crematiefiltersysteem om de rook te vernietigen en de gassen die eventueel zouden kunnen ruiken te verdampen.
Alle crematoria in Nederland en België hebben een secundaire naverbrander in de milieukamer om zo het lichaam volledig te verbranden. Nadat de crematie is afgelopen, worden alle asresten verzameld in een schaal of zogeheten aspan. Deze laat men enige tijd afkoelen in een aspankoelkast. Deze asresten bevatten echter ook metalen voorwerpen zoals schroeven, spijkers, scharnieren en andere delen van de uitvaartkist, of houder. Bovendien kunnen er in de asresten, een mengsel van tandheelkundige resten zoals gouden tanden, of chirurgische schroeven, prothese, implantaten, enzovoort bevatten. Deze voorwerpen worden verwijderd met behulp van sterke magneet en / of pincet na handmatige inspectie. Al deze metalen worden later afgevoerd volgens de lokale wetgeving. Medische en of mechanische apparaten, met name pacemakers, worden van tevoren uit veiligheidsoverweging verwijderd omdat deze kunnen exploderen als gevolg van de intense hitte die gebruikt wordt tijdens de crematie. Dit kan eveneens de vloer van de crematiekamer beschadigen en is een gevaar voor het crematorium personeel.
Er wordt voorgesteld sieraden zoals ringen, polshorloges en andere soortgelijke objecten ook te verwijderen, omdat deze tijdens het proces waarschijnlijk kapot gaan. Bovendien worden de stukjes metaal verwijderd voordat het volgende crematieproces begint, dit omdat deze de asmolen die gebruikt wordt voor verpulvering van de arrestanten kan beschadigen. Ten slotte worden de gedroogde botfragmenten verder gemalen tot een fijnere zandachtige consistentie. De machine / asmolen die voor deze verpulvering wordt gebruikt, wordt een cremulator genoemd. Gemiddeld duurt het ongeveer één tot drie uur om een ??menselijk lichaam te cremeren, waardoor het stoffelijk overschot wordt gereduceerd tot 3 á 7 kilogram as. De as blijft meestal witachtig van kleur. Deze overblijfselen worden in een tijdelijke urn overgebracht en aan de familie of de vertegenwoordiger van de overledene gegeven. Als men geen urn heeft, kan het crematorium de as in een tijdelijke standaard asbus teruggeven. Hierna zouden de nabestaande kunnen kiezen uit een urn of assieraad om de as te verdelen. Of men kiest ervoor om de asresten uit te strooien op een speciaal strooiveld wat vaak naast of in de buurt van het crematorium ligt.