Wat is een crematie? En waarom verrichten we crematies? Laten we beginnen met wat geschiedenis over crematies. Het eerste bewijs dateert van 20.000 jaar geleden zo blijkt uit onze archeologische archieven. De zogenoemde “Mungo dame”, dit zijn overblijfselen van een gedeeltelijk gecremeerd lichaam wat gevonden is bij Lake Mungo in Australië. Alternatieve doodsrituelen die de nadruk leggen op een methode om een ??lijk op te ruimen (begraven) of te cremeren. Hebben in de loop van de geschiedenis verschillende periodes van voorkeur doorgemaakt. In het Midden-Oosten kenden ze eerst alleen cremeren en pas veel later het begraven. Hetzelfde geldt voor Europa waarbij zowel de begrafenis als de crematie zichtbaar zijn door archeologische fondsen uit het Neolithische tijdperk.
In de moderne tijd is een crematie van een mens of huisdier een hygiënische en snelle manier om “as tot as, stof tot stof” te maken. Een crematie is het cremeren van een mens of huisdier door middel van een verbranding, wat verdamping en oxidatie van een dood lichaam tot gevolg heeft. Wat na blootstelling aan hoge temperaturen uiteenvalt tot chemische verbindingen, zoals gassen, minerale fragmenten, wat uiteindelijk resulteert in droge botten en as wat in een crematieoven overblijft. Het is een alternatieve manier voor een begrafenis of begrafenis rite. Tevens een zeer groen alternatief voor een begrafenis van een intact lijk in een uitvaartkist en of lijkwade. De overblijfselen na het cremeren worden ook wel “stoffelijk overschot” of gewoon “as” genoemd, wat trouwens geen gezondheidsrisico met zich meebrengt. De as mag worden begraven en of worden bijgezet op gedenkplaatsen of begraafplaatsen. De as kan door familieleden worden vastgehouden in een urn of assieraad en zo op verschillende manieren worden verspreid. Of men kiest voor uitstrooiing van de asresten van de overledene op hiervoor speciaal ingerichte strooivelden, deze liggen vaak naast het crematorium. Lees meer over crematies op de Wikipedia crematie pagina.